اثربخشی مداخله ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی با مادران دارای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی ناایمن، بر مشکلات رفتاری کودکان

مقدمه: این مطالعه به بررسی اثر بخشی درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی با مادران دارای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی ناایمن ، و مشکلات رفتاری کودکان پرداخت. روش: این پژوهش از نوع مطالعه تک آزمودنی طرح های تجربی aba و نمونه گیری هدفمند بود. از بین مراجعه کنندگان به دفتر مشاوره و خدمات روانشناختی  وابسته به مرکز بهزیستی توانبخشی 6  مادر که فرزند آنها مشکلات رفتاری داشتند و این مادران نیز طرحواره های ناسازگار و سبک دلبستگی ناایمن دارا بودند با ترتیب تصادفی و به صورت پله ای وارد مطالعه شدند. اندازه گیری با استفاده از پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یونگ ، مقیاس تجارب مربوط به روابط نزدیک و پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر انجام شد. هر یک از مادران 20 جلسه درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی را دریافت کردند. یافته ها: میزان کاهش نشانه های مشکلات رفتاری کودکان نسبت به خط پایه از 81/2 درصد تا 57/27 درصد بود. به طور کل نمرات شدت علائم مشکلات رفتاری کودکان که توسط آزمودنی ها گزارش شد در مرحله مداخله و پیگیری نسبت به خط پایه کاهش یافت. نتیجه گیری: مداخله انجام شده با مادران در کاهش مشکلات رفتاری کودکان موثر بود ولی میزان کاهش علائم در آزمودنی های مختلف متفاوت بود.